مگر می شود به آن ربِ مهربان و عزیز و دوستِ نزدیک و منتظر یک لحظه تامل و توجه کرد و او همه وجود آدمی را نگیرد و اخذ نکند؟ به خدا قسم! آتشِ عشق این خدای مهربان همه مجموعه های دل را فرا می گیرد و به سمت خود می برد "اَخَذَت لَوعهُ مَحبتکَ بمَجامعِ قلوبهم" این آتش میسوزاند. شوخی نیست! ولی ما از این خدا آنچنان تصویری داریم که نگو خدایی گردن کلفت و مقتدر خدایی که فقط چوب می زند و اقتدار خودش را به رخ خلق الله می کشد.

کسی که می‌خواهد قدر را درک کند، باید خودش را تقدیر و اندازه‌گیری کند، باید ببیند در این مدتی که از عمر او گذشته، بر دلش چه گذشته است. باید ببینیم چه داده‌ایم و چه گرفته‌ایم؟ و ببینیم چه چیزهایی در دل ما بزرگ شده و چه چیزهایی باید بزرگ می‌شدند؟ عظمت این قدر و اندازه گیری ها به خاطر این است که انسان میتواند نقشه‌های وسیعش را پیاده کند. طرح‌ریزی به این خاطر ارزش دارد که مصالح ضایع نمی‌شوند. کسانی که روی طرح بیش از خود مصالح فکر می‌کنند به ساختمان‌های محکم‌تری

✅مؤمن عميق‌ترين لذّت‌ها را مى‌برد به شرط‍‌ آن‌كه.

سلام_تسلیم: مقصود از سلام تقدیمی به پیشگاه ائمّه علیهم السّلام اعلام تسلیم تمام عیار بودن زائر در برابر آن والامقامان است، به گونه‌ای که هرچه با او کنند و هر دستوری که به او بدهند را با دل شاد و قلب خشنود پذیرا بوده و بی کم و کاست، همان طور که آن بزرگواران می‌پسندند و می‌خواهند، عمل می‌کند. این همان حقیقت اسلام است که امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اَلاِسلامُ هُوَ التَّسلیمُ: اسلام همان تسلیم است.

به‌خاطر همۀ لحظاتی که آسایش نداشتی استغفار کن! شرعاً موظّفی برخی آسودگی‌‌ها را برای خودت فراهم کنی چگونه آسوده‌تر زندگی کنیم؟ (ج۲) راحت‌طلبی یک امر غریزی است که می‌تواند تورم پیدا کند، سرطانی شود و انسان را به سقوط بکشاند، لذا باید راحت‌طلبی خودمان را کنترل کنیم. کنترل و مدیریت راحت‌طلبی به‌معنای از بین‌بردنِ همۀ راحتی‌ها نیست، اتفاقاً ما شرعاً موظفیم برخی از راحتی‌ها و آسودگی‌‌ها را برای خودمان فراهم کنیم.

ادب اقتضا مى‌کند مهمان هنگامى که بر سر سفره مى‌نشیند، به لقمه‌هاى دیگران نظر ندوزد، بلکه به غذاى خود نگاه کند. قرآن کریم مى‌فرماید: فَلیَنظُرِ الاِنسانُ اِلى طَعامِهِ: انسان باید به غذاى خودش نگاه کند. کسى که در زندگى خود را بر سر خوان رزق الهى مى‌بیند نیز نباید حواسش به چیزهایى باشد که دیگران روزیشان شده است؛ زیرا اوّلا این سبب مى‌شود به آنچه خدا به خود او عطا کرده است توجّه نکند و آنها را نبیند و از آنها لذّت نبرد.

سالک عامل در حالی که حواسش را بر روی تصحیح نیت خود گذارده است، لازم است که مراقبت جدی‌ای نیز در جانب نفس خود داشته باشد. به این صورت که از دوستی و انجام معاملاتی که گمان می کند در آنها دست به مکر و فریب می زند، تا زمانی که نیت و عمل او جلوه صدق بگیرد، دوری نماید اگرچه ممکن است مضرات مادی در دوری از معاملات خود نماید. او باید بداند رازق خداوند است و قیام برای خدا بی جواب نمی ماند و خداوند رزق او را خواهد رساند.